Een natuurkundig feit:
Tijd verloopt met toename van entropie. Entropie = ~wanorde~ zeg maar.
Het betekent dat het allemaal vroeger meer geordend was.
De hoogst mogelijke orde is dat alle materie, en alle energie in 1 punt is samengebald. Elke afwijking daarvan heeft hogere wanorde = entropie.
Wij ervaren het eerste verval van die orde als het begin van de tijd; als de Big Bang.
De laagst mogelijke orde = de hoogst mogelijke wanorde = hoogst mogelijke entropie krijg je als alle mogelijke materie- en energietoestanden gelijkmatig verdeeld zijn.
De verschijningsvorm die ik me daarbij voorstel is de ruimte volkomen gelijk verdeeld met, bijvoorbeeld, fotonen van alle mogelijke frequenties.
Witte ruis.
Waar je ook bent, en hoelang je ook wacht, overal altijd alleen maar volkomen witte ruis.
Er is dan geen onderscheid meer:
Er zijn geen interacties meer die nog wat veranderen (aan de orde). Er gebeurt niets meer dus is er geen onderscheid te maken tussen langdurig of snel, ver of dichtbij. Ruimte en tijd verliezen hun betekenis.
Zelfs is er geen onderscheid meer te maken tussen een punt en de oneindigheid.
Paradoxaal is het dan alsof dat de volkomen wanorde overgaat naar volledige orde!
Dan blijft niets over dan verval van die orde: een nieuwe, volgende Big Bang...
Tenminste zo kan ik me dat voorstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten