Mijn politieke programma op 1 A4-tje

Als Geert het kan, kan ik het ook, dacht ik, dus:

1. Samenleven is het alternatief voor ieder-voor-zich-met-het-recht-van-de-sterkste-als-gevolg. Politiek is er om het samenleven te regelen, dus om het recht van de sterkste te beperken.
2. We zetten de term 'overheid' om in 'dienstbaarheid'. Dienstbaarheid voor het algemeen belang. 'Ministers' worden 'dienaar' genoemd, en moeten -net als andere hoogwaardigheidsbekleders- ritueel kniebuigen tegenover een burger.
3. Bemoeizucht is de bron van alle ellende. Geen mens is superieur aan een ander.
4. Belasting volgt de behoefte van het algemeen belang. Niet andersom. Niet meer. Niet minder. Anticyclisch economisch beleid komt in de grondwet.
5. De Dienstbaarheid is per definitie niet dienst-vaardig. Zij stelt noodzakelijke middelen beschikbaar, maar beperkt zich in de uitvoering en regelgeving tot kwaliteitsborging.
6. 'Zakkenvullen' door carrière-volksvertegenwoordigers is schadelijk. Om het volk evenredig te vertegenwoordigen worden voor elke stemming 150 burgers door loting opgeroepen om hun oordeel te vellen.
7. Iedereen mag moties en wetsvoorstellen indienen. Vanaf een ondergrens worden die in behandeling genomen.
8. Voor iedere ambtenaar bij de Dienstbaarheid wordt er één aangesteld ter ondersteuning van de volksvertegenwoordiging.
9. Zolang het referendum nodig is worden er alleen tegenstemmen geteld. Wie niet opkomt wordt geacht vóór de status quo te zijn.
10. De regeringsleider, de CdK, de burgemeesters en ook rechters worden direct op hun programma's gekozen.
11. Het paradijs ligt onder handbereik. Maar de Dienstbaarheid moet de samenleving voorbereiden op de grote omslagen: milieuverandering, verduurzaming, robotisering. Tradities en overerfde cultuur zijn -als aanpassingen aan overleefde omstandigheden- niet per se houdbaar.
12. Nederland loopt op termijn onvermijdelijk onder water. De Dienstbaarheid bereidt een ordelijke opheffing voor van staat, land en volk.
13. Elke burger moet 6kW op kunnen (laten) wekken met zon, wind, waterkracht of rest-biogas.
14. De Dienstbaarheid ziet er op toe dat ieder mensenkind gelijke kansen krijgt.
15. Vernieuwing, onderzoek, onderwijs en kennisverspreiding zijn algemene belangen van de hoogste orde.
16. Alle burgers worden onderwijsdienstplichtig opgeroepen, zodra daartoe geschikt, om hun kennis, ervaring en vaardigheden aan volgende generaties door te geven.
17. Leerplicht wordt uitsluitend ingevuld met de ontwikkeling van eigen talenten van de kinderen. Het verplicht lespakket wordt beperkt tot schrijven en rekenen, maar aangevuld met googleles, samenwerken en hoe-je-je-kinderen-opvoedt.
18. Zonder directe consumenteninvloed en echt vrije concurrentie is het idee van 'vrije markt' en 'marktwerking' defect. Bij gebrek aan een goed alternatief wordt dat defect hersteld.
19. Wanneer redelijke keus voor afnemers beperkt is tot 5 aanbieders of minder wordt verdere aangroei van de grootste wegbelast.
20. Hard werk en ondernemerschap verdient beloning. Maar kapitaalaccumulatie is schadelijk. Daartegen wordt het erfrecht ingeperkt tot troost voor het verlies van de dierbare. Laten erfgenamen zich zelf maar bewijzen, net als ieder ander.
21. Octrooirecht wordt van een recht omgezet in een vergunning op voorwaarden, om kleine uitvinders èn samenleving echt te beschermen.
22. Geen partij mag meer macht hebben dan de rest van de gemeenschap. Zeker de helft van elk machtsmiddel moet onder democratische controle staan.
23. Economische vooruitgang meten we in termen van afname van armoede ipv. groei van bbp.
24. De Dienstbaarheid biedt voor iedereen een bestaansgarantie. Zowel als voorziening van voeding, kleding, huisvesting, sociale omgang, onderwijs en zorg, als in basisinkomen om die te kunnen kopen. Dit ter vervanging van alle andere sociale uitkeringen
25. Geld manipuleren is op één of andere manier diefstal. De Dienstbaarheid moet daarom streven naar een eenheid van geld als een ondubbelzinnige waardestandaard. 
26. Stamverwantschap is de mens eigen maar nationalisme (met grenzen, vlaggen en volksliederen) staat gelijk aan je laten verdelen en overheersen.
    Wij sluiten ons aan bij de grootst mogelijke gemeenschap: die van Europa, de Wereld, het Leven op Aarde.
27. De Dienstbaarheid steunt bevolkingsgroepen in hun wens naar autonomie.
28. Wraak is geen recht. Straf mag dus geen wraak zijn, hooguit een correctiemiddel of een beschermingsmiddel.
29. De opiumwet is bemoeizucht en een bron van criminaliteit. Drugs -waaronder tabak en alcohol- legaliseren en reguleren we.
30. Criminelen zijn ook mensen. Hun neigingen moeten zij maar botvieren in sectoren waar niemand er verder last van heeft. Bijvoorbeeld in juwelen of oude kunst.
31. Wie zich laat beschermen wordt vroeg of laat onderworpen door zijn beschermer. Een volkspolitie is dus in het algemeen belang. En een breed gedragen volksleger maar wel één dat 'de oorlog kan winnen'. Geen toys voor de boys.
32. Terrorisme is bangmakerij. Terrorismebestrijding ook.
33. In het verkeersreglement komt
    - dat fietsers bij afslaan hun NEUS moeten uitsteken (zodat ze achterom kijken en het stuur vast kunnen houden),
    - en verkeer van LINKS krijgt voorrang ...
34. Koningschap wordt een betekenisloze titel, de koning een burger als alle andere, eventueel betaald voor zijn ceremoniële diensten.
35. Godsdienst is een mening en vrijheid van godsdienst scharen we in de grondwet dus onder vrijheid van meningsuiting.

perverse patenten

Octrooien - soms ook wel patenten genoemd - zijn ooit bedoeld om uitvinders te beschermen tegen de grote buitenwereld.
Zat zo'n uitvinder soms jaren op zijn zolder, fietsenschuurtje of laboratorium hèt idee uit te werken waarmee de mensheid weer een stap vooruitgang kon maken, werd dat in een mum van tijd gekopieerd. Types met een ander soort handigheid gingen er met de poet vandoor. Straffeloos. Dat doe je dus geen tweede keer, en velen zouden er niet eens aan beginnen.

Dat was een probleem: 

we hebben uitvinders nodig maar uitvinders zijn bijzonder kwetsbaar.

De oplossing die bedacht werd: we geven -als overheid- de uitvinder het alleenrecht om zijn uitvinding te exploiteren, althans voor een tijdje. Het octrooi.

Er kwamen wetgeving, octrooibureaux, Europese en wereld-harmonisatie en heden ten dage zijn "ruim 100 miljoen octrooipublicaties uit meer dan 90 landen" te raadplegen (espacenet.com).
Een succesverhaal, toch?
Nou, de kwetsbare uitvinder staat dan misschien wel in zijn recht maar vooral nog steeds in de kou. Want zie maar eens je recht te halen.

Erger nog, octrooien worden strategisch ingezet ten dienste van eigenbelang. Niet altijd in overeenstemming met het algemeen belang.
Voorbeelden te over:

• aidsmedicijnen alleen tegen woekerprijzen verkopen vooral in arme landen;
• onwetende boeren aanklagen waarvan je de gewassen hebt laten bevruchten met jouw rondwaaiend geoctrooieerd stuifmeel;
• toepassing van milieubeschermende technieken saboteren door de octrooien erop te verwerven;
• ...

Misschien te begrijpen en zeker te verklaren. Maar niet de oorspronkelijke bedoeling.

Het systeem is geperverteerd.

Het octrooisysteem moet om, het moet anders.
Kan het ook anders?
Mijn voorstel:

maak een octrooi geen recht maar een vergunning. 

Wie een octrooiaanvraag indient ruilt zijn ip, 'intellectueel eigendom', in bij de (bij voorkeur democratisch gecontroleerde) instantie tegen de -exclusieve- vergunning dat te exploiteren. 

Derden die inbreuk maken krijgen direct te maken met de machtige overheid in plaats van met een kwetsbare uitvinder.
De uitvinder is dus beschermd, en beter.

Maar de vergunning wordt verleend op voorwaarden, waarbij algemeen belang voor eigenbelang gaat. 

bevolkingsexplosie

bevolkingsexplosie https://t.co/tFnYF6Mwkq #fb

— Greald Henstra (@Greald) 27 juli 2017

Alleen: terug gaat niet

Politiek gaat niet alleen over ons landje en over ons volkje, maar ook over de rest van de wereld. En dan hebben we te maken met twee exponentiële processen die onze aandacht nodig hebben.

Het eerste is dat van de overbevolking en navenante uitputting van de wereld. Daar kun je heel depressief van worden. Al helpt dat niet.

Maar het andere exponentiële proces is dat van de technologie. Die kan wel helpen en heeft waanzinnige beloftes in zich. En die gaat zoveel sneller...

Wat we wel overboord moeten zetten is een hele verzameling van overbodige en soms schadelijke leefwijzen en tradities. Cultuur noemen we dat.

Daar moeten we bereid toe zijn. En daar schort het nog aan.

Taming capitalism

If capitalism is considered synonimous to 'laisser faire', leaving things to the forces of nature, then you cannot expect events always to be favourable to all people. Just like any of nature's ways. You only can expect the law of the jungle.

In many other cases where nature goes wild, we use to tame it. E.g. the Hooverdam in the Colorado river, the Deltaplan to keep the Netherlands dry, etc. etc.
Why not tame capitalism, when it runs out of hand?

To me then the first thing coming to mind is the accumulation of capital in case of a successful business. 

Now, there is not much wrong with a successful business. Almost everybody profits from it: its entrepreneur of course, its financers, its employees and its customers, to name a few.
It has been shown to be a bad idea to cut off capitalism at this point.

But after the entrepreneur has finished, his earned capital starts to accumulate on its own.
From that point onwards it neither should benefit, nor be controlled by just a small selection of people. At that point it should benefit all of the community in stead.

How?
Well how about abolishing inheritance laws?
Honest entrepreneurs, like everyone else, can keep their earnings as long as they live. But after that it should become the community's.

Too bad for their children; they - like everyone else - can prove themselves.

(This being the first step. After that let's think of what next. Let's not repeat the tragedies of the twentieth century in name of ideologies.)

Blunderende banken

Financiële crisis? Jazeker!

Het einde van de Euro? Niet noodzakelijk. 

Van het kapitalisme dan? Daar moeten we nog wel wat voor doen.

Als je weet hoe geld werkt dan zie je een soort kringloop: iemand doet iets voor n ander, die ander geeft daar wat geld voor terug. 

Op een of andere manier weten we allemaal wanneer dat ongeveer genoeg is. We hebben als t ware gevoel in geld zitten: het doet pijn als je t kwijt raakt, en het voelt fijn als je t krijgt.

Op een gegeven moment zijn banken (en andere financiële instellingen) in die kringloop gaan zitten. Want het was onhandig altijd maar zelf op al je geld te moeten passen.

Dus heeft nu iedereen bijna al zijn geld bij de bank staan.

Maar die banken hebben niet goed opgepast op dat geld van ons allemaal. 

Ze hebben het niet alleen aan mensen gegeven die wel iets voor ons gedaan heeft maar ook soms aan mensen die daar NIETS (of te weinig) voor gedaan hebben. 

Dat is niet zo erg als die er alsnog iets voor terug zouden doen. Maar ze kunnen dat niet meer. Tenminste, niet genoeg. Lang niet genoeg.

Dat hebben bijna alle banken zo laten gebeuren, met het geld van ons allemaal.

Ze hebben elkaar ook heel veel geld gegeven waar ze niets meer voor terug kunnen krijgen. 

Maar niet allemaal evenveel. Sommige banken moeten nog heel veel betalen en andere wat minder.

Als een bank de andere banken niet meer kan betalen gaat die failliet. Maar dan kunnen die andere banken ook niet meer betalen en gaan die ook failliet. Net zolang tot alle banken failliet zijn. En dan zijn wij ook allemaal ons geld kwijt en zijn we allemaal failliet.

De banken zijn bang dat dat gaat gebeuren en willen nu hun geld van elkaar. En juist daarom KAN nu gebeuren waar ze zo bang voor zijn.

Ze zijn net een stel kleine kinderen die ruzie krijgen om een stuk speelgoed, terwijl er toch genoeg speelgoed  is. Maar het speelgoed van de banken is het geld van ons allemaal.

Kunnen we niet wat doen?

Jawel.

Ik denk dat we, net als een goede vader of moeder, de ruziënde banken hun speelgoed moeten afpakken. En dan, als de tranen zijn opgedroogd langzaam weer uitdelen.

Dus alle financiële instellingen in Europa nationaliseren; zonder uitzondering onderwerpen aan democratisch toezicht. Tot er weer rust is. En dan langzaamaan weer vrijgeven. Onder restricties.

The Greatest Speech Ever Made

bezuinigen voor Jip en Janneke

Mark Rutte wil bezuinigen. Dat wil de VVD altijd wel want ze vinden de staatsschuld altijd te hoog. En nu is de staatsschuld wel erg ver opgelopen.
Dat hebben de socialisten gedaan. Dat hebben ze altijd gedaan maar dit keer heeft minister Wouter Bos het gedaan om de banken te redden.

De banken moesten gered worden omdat ze op bijna al het geld van bijna alle mensen passen. Als de banken niet gered werden zouden alle mensen al hun geld kwijtraken. Want de banken hadden niet goed op het geld van de mensen gepast; ze hadden er domme dingen mee gedaan. Ze dachten dat ze met die domme dingen veel geld konden verdienen maar ze hebben er juist veel geld mee verloren.
En dat willen ze terug.

Minister Wouter Bos heeft ze dat gegeven. Eventjes maar: ze zouden het wel weer teruggeven. Maar nu zeggen ze dat ze dat niet meer terug kunnen geven. Het is te veel. Dus bleef minister Wouter Bos met de strop zitten: als hoge staatsschuld.

De VVD wil die staatsschuld wegbezuinigen.
Dat gaan ze doen met belastinggeld: het geld dat de mensen allemaal aan de regering moeten betalen.
Eigenlijk betalen we de regering allemaal om dingen te doen die we nuttig vinden: politie en soldaten om ons te beschermen, dijken bouwen, scholen voor de kinderen, oude en zieke en arme mensen verzorgen, enzovoorts.

Maar de VVD betaalt er de staatsschuld mee die ontstaan was omdat de banken domme dingen gedaan hadden met ons geld.
De VVD betaalt zo eigenlijk de domme banken met geld van ons allemaal. En de banken kunnen gewoon doorgaan met domme dingen doen met het geld dat we overhouden.

waarom is ons onderwijs niet corrupter?

Het onderwijs zoals het nu georganiseerd is staat of valt met de integriteit van de docenten. Voor hun is een applausje op de juiste plaats want is een wonder dat het überhaupt nog werkt. Hoezo?

Het is algemeen bekend dat een systeem stabiel is als erop werkende krachten in evenwicht gehouden worden door tegenkrachten.
Zo worden in de economie slecht presterende producenten door hun klanten afgestraft door ze links te laten liggen. Het uiteindelijke kwaliteitsoordeel wordt door klanten geveld.

Maar hoe zit dat in het onderwijs?
Leerlingen en studenten hebben weliswaar een kennisbehoefte maar die speelt pas in de verre toekomst. Zij spelen onmiskenbaar de rol van klant maar het kwaliteitsoordeel kunnen zij pas jaren later geven. Dat wordt dan ook niet van ze gevraagd. Het is een expliciete taak van docenten, die nota bene aan de productiekant staan in het onderwijsproces, om de kwaliteit te beoordelen: docenten bepalen de cijfers en delen diploma's uit.

In het onderwijsproces moeten leerlingen en studenten de grootste inspanning verrichten. Dat is wel een groot verschil met bijvoorbeeld de processen van de bakker of van de kapper. Maar vanwege hun uitgestelde kennisbehoefte zijn leerlingen en studenten van nature daarbij niet intrinsiek gemotiveerd. Het is aan de docenten om ze die motivatie bij te brengen.

Waarom zouden docenten dat allemaal doen?
Waarom zouden ze niet stelselmatig hoge cijfers geven? Het kost ze niets terwijl lage cijfers geven hun vooral chagrijn en extra werk bezorgt: als leerlingen zwak scoren blijven ze zitten en voor zwak presterende studenten moeten ze hertentamens maken en nakijken. De realiteit is echter dat die massaal komen, vaak in de zomer, en dan zit een docent ook liever op het strand.

Zonder een strikt nageleefd controlesysteem met toezichthouders en navenante straffen (en/of beloning!) zou men verwachten dat docenten er al gauw de brui aan zouden geven. Toch speelt dat allemaal niet een grote rol.

Kennelijk hebben docenten een sterk zelfreinigend vermogen. Of speelt er iets anders?
Zolang dat niet aan het licht komt verdienen docenten veel meer erkenning dan ze krijgen.

budgetdenken of waardedenken

Merkwaardig en onuitroeibaar verschijnsel toch: dat budgetdenken dat zich heeft vastgezet in overheden en ngo's.
Dat budgetdenken veroorzaakt enorme inefficienties. Een budget is hooguit een voorspelling van de toekomst en voorspellingen komen (bijna) nooit goed uit.

Dus wordt geld besteed aan zaken die we niet nodig hebben (budgetoverschotten die aan t eind van t jaar echt op moeten).
Of laat men mensen in de kou staan of erger (wachtlijsten) als er weer "bezuinigd" moet worden en er te krap gebudgetteerd is.

Het zal wel komen van de aloude roofridderpraktijken om de mensen in het het land zo veel belasting af te troggelen als ze kunnen dragen.
En dan de buit maar verdelen. (Zou het toeval zijn dat de woorden "buit" en "budget" eigenlijk best wel op elkaar lijken?)

Hedendaagse politici zouden dat toch van zich af moeten schudden.
Dat kan, dames en heren, door nu eens te redeneren vanuit te leveren waardes of te vervullen behoeftes, zoals in elk goed marketing- of bedrijfseconomisch boek beschreven wordt.