Ene (ex)-bisschop Williamson heeft gezegd dat er 'maar' een paar honderdduizend joden door de nazi's omgebracht zijn in plaats van zes miljoen. Daar heeft hij zich een hoop verontwaardiging op de hals gehaald. En hij laadt de verdenking op zich dat hij de nazi's vergoelijkt.

Niet zo slim.

Maar zijn de verontwaardigden wel zo slim dan?
Want wie even verder nadenkt in plaats van alleen maar op zijn onderbuik te reageren kan een paar opmerkelijke redeneringen vinden.

Stel dat Williamson een antisemiet is en dat hij zijn sympathie over de Holocaust wil uitdragen. Dan zou hij toch eerder voor het hoogste getal kiezen? Met 'maar' een paar honderdduizend vermoorde joden zouden de nazi's toch in hun opzet gefaald hebben?
Vergoelijkend? Of zou hij ze de rol van underdog hebben willen toeschuiven?

Of zouden de nazi's minder kwaadaardig geweest zijn als blijkt dat ze maar een tiende van het officieel erkende aantal moorden hebben gepleegd?

Kortom: hoe worden de nazi's er zo eigenlijk mee vergoelijkt?

Overigens lijken de Israeli's een dergelijke denkfout te maken, maar dan omgekeerd.
Op het nippertje ontkomen aan de moordpartijen door de 'übermenschen' van het 'herrenvolk' heeft het 'uitverkoren volk' (hoe zat het met de pot en de ketel?) het antisemitisme als grootst mogelijk kwaad uitgeroepen.
Wie met zijn belangen ongelukkigerwijs met hen in conflict komt kan al gauw een antisemiet genoemd worden. En mag dus verdelgd worden?

Kwaad met kwaad bestrijden?

Mensen, mensen, denk toch eens na! En laat de onderbuik maar doen waar die voor bedoeld is...