Ja, ik heb een degelijke opvoeding gehad: "wie niet werkt zal niet eten", "eerst de plicht dan het plezier", "eerlijk duurt het langst". En hoewel ik me er behoorlijk tegen verzet heb leek mij het in zijn algemeenheid wel op logica te berusten.
Dus toen mijn opvoeding voltooid was ben ik er ook maar naar gaan leven. Maar na een jaar of twintig had ik keer op keer het lid op de neus gekregen. En stank voor dank, en bleek dat eerlijkheid langer op zich liet wachten dan mij gegeven was.
Het zou dom zijn om ondanks al dat tegenbewijs toch vast te houden aan het wereldbeeld dat mij opgelegd was. Dus ben ik dat stukje bij beetje los gaan laten.
Nu zit ik hier gewoon maar in het paradijs op aarde met het meisje van mijn dromen en niets anders om handen dan plezier maken. Niks plicht, niks werken. Alleen simpelweg gelukkig. Al jaren.
Iets zegt me dat ik dankbaar moet zijn. En dat ben ik ook wel, al weet ik niet naar wie. Wie ben ik iets verplicht? Ben ik iemand iets verschuldigd?
Iets zegt me ook (of nog steeds?) dat dit niet lang kan blijven duren. Bijvoorbeeld mijn boekhoudkundig inzicht. Maar dat zegt het al zo lang, en is al die tijd gelogenstraft.
Bovendien geeft het geen antwoord op wat ik dan wel zou moeten gaan doen. Dat is de vraag waar ik mee rondloopt, steeds indringender, en waar ik maar geen antwoord op vind.
Dus vraag ik het jullie maar...
Dus vraag ik het jullie maar...
