Voer ONDERWIJSDIENSTPLICHT in.

Ons onderwijsstelsel is gebaseerd op eeuwenoude tradities die tot stand gekomen zijn als aanpassing aan indertijd geldende omstandigheden. Het is maar de vraag of die omstandigheden nu nog gelden, en dus of ons onderwijsstelsel nog wel effectief is.

De technologie (zelf een product van grootschalige kennisuitwisseling) schrijdt nu zo snel en alomvattend voort dat de kennis die onderwzen wordt vaak al verouderd is voordat de studenten/leerlingen in de maatschappij komen.
Hun leraren hebben moeten voor hun kennis uit een nog dieper verleden putten. De kennisinhoudelijke basis blijft natuurlijk wel gelijk (zo snel verandert Duits niet, en voor een goed technisch inzicht zijn de wetten van Newton nog altijd onmisbaar). Maar methoden technieken om daar mee om te gaan evolueren wel snel.

Het idee van leraar als eerbiedwaardig beroep om levenslang uit te oefenen is daarmee achterhaald. Dat merken wij inderdaad aan bijvoorbeeld de erosie van hun status.

Hoe dan wel?
Kennis ontwikkelt zich heden ten dage niet meer exclusief aan universiteiten en (hoge)scholen maar in de maatschappij in de volle breedte. Wil je die kennis overdragen aan de nieuwe generaties zou je daar dus moeten putten.

Je zou als overheid bijvoorbeeld kunnen denken aan een soort van onderwijsdienstplicht. Iedereen met een werkervaring van, zeg, 15-20 jaar wordt verplicht om zijn/haar ervaring over te dragen.

Het woord "plicht" hoeven we daarbij niet als de jaren'50 autoritaire hierarchie op te vatten. We kunnen dat gerust een 21e eeuwse betekenis en inhoud geven:

Als we iedereen op zijn eigen manier een tijdje met jonge mensen in contact zouden brengen, met betrekking tot hun vak en onder onderwijskundige begeleiding?
Dan klinkt het ineens goed, lijkt mij, en wordt ook nog eens het wederzijds latente wantrouwen tussen de generaties weggenomen.