Tolstoj's boek Anna Karenina is zo'n meesterwerk. Het bevat ongeveer 250 000 letters en leestekens, stel 26 + 4 = 30 verschillende.
De kans dat een aap het in 1× zou typen is 1/30250 000 = 1/10369 000. Een onnoemelijk kleine kans.
Zo werkt de evolutie echter niet.
Hoe dan wel?
Volgens de evolutietheorie is elke generatie een experiment dat een leven lang op de proef gesteld wordt. Wordt t goedgekeurd dan mag het door voor de volgende ronde. Anders is het einde verhaal.
Wij zijn stuk voor stuk het (tijdelijke) sluitstuk van alle generaties voor ons. Tot zo ver allemaal geslaagde experimenten.
Volgens de evolutietheorie is elke generatie een experiment dat een leven lang op de proef gesteld wordt. Wordt t goedgekeurd dan mag het door voor de volgende ronde. Anders is het einde verhaal.
Wij zijn stuk voor stuk het (tijdelijke) sluitstuk van alle generaties voor ons. Tot zo ver allemaal geslaagde experimenten.
Daar mogen we elkaar mee feliciteren.
Hoeveel generaties zijn dat er, sinds de oercel? Waar het mee begon, 3 500 000 000 jaar geleden.
Om daar een schatting van te maken neem het gegeven dat eencelligen gemiddeld elke 20 minuten splitsen. Dat zijn 72 per dag. In 1 jaar ongeveer 25 000 generaties; in 3 miljard jaar 75 000 000 000 000.
Hoeveel generaties zijn dat er, sinds de oercel? Waar het mee begon, 3 500 000 000 jaar geleden.
Om daar een schatting van te maken neem het gegeven dat eencelligen gemiddeld elke 20 minuten splitsen. Dat zijn 72 per dag. In 1 jaar ongeveer 25 000 generaties; in 3 miljard jaar 75 000 000 000 000.
Het is een schatting. Zouden eencelligen zich gemiddeld elke 200 minuten splitsen, zouden we na 3 miljard jaar 7 500 000 000 000 generaties eencellige voorouders hebben. Een nul minder, maar met zo veel nullen is de invloed ervan gering.
Na ongeveer 3 miljard jaar kwamen de meercelligen in onze stamboom. Een half miljard jaar geleden. Meercelligen planten zich veel minder vaak voort.
Stel gemiddeld eens per jaar. Dan hebben we in totaal 75 000 500 000 000 generaties. Zouden het er 10 per jaar zijn: 75 005 000 000 000. Zelfs gemiddeld 100 of zelfs 1000 keer per jaar zet nog niet veel zoden aan de dijk.
Het aantal generaties meercelligen valt in het niet, zeker tegen de onzekerheid in het aantal generaties eencelligen.
75 000 000 000 000 generaties zijn 75 000 000 000 000 experimenten. 75 biljoen geslaagde experimenten achtereen. Ononderbroken.
75 met 11 of 12 nullen. Dat is veel.
75 000 000 000 000 generaties zijn 75 000 000 000 000 experimenten. 75 biljoen geslaagde experimenten achtereen. Ononderbroken.
75 met 11 of 12 nullen. Dat is veel.
Maar nog lang niet zo veel als 10 met 369 000 nullen, wat die aap in 1× nodig had voor Anna Karenina.
Hoe zou onze aap, analoog aan de evolutietheorie, Anna Karenina dan wel typen?
Dan zou elke letteraanslag eerst 'goedgekeurd' moeten worden om op papier terecht te komen.
Elk van de 250 000 letters en leestekens is een -achteraf- geslaagd experiment - analoog aan een generatie in de evolutie.
Voor elk van de 250 000 letters en leestekens heeft de aap 30 kansen. Na gemiddeld 21 pogingen is een letterexperiment van onze aap geslaagd. Hij heeft het dus in 5 750 000 aanslagen al klaar.
Dan zou elke letteraanslag eerst 'goedgekeurd' moeten worden om op papier terecht te komen.
Elk van de 250 000 letters en leestekens is een -achteraf- geslaagd experiment - analoog aan een generatie in de evolutie.
Voor elk van de 250 000 letters en leestekens heeft de aap 30 kansen. Na gemiddeld 21 pogingen is een letterexperiment van onze aap geslaagd. Hij heeft het dus in 5 750 000 aanslagen al klaar.
Vergeleken met 5750 duizend is 75 biljoen enorm. De kans dat een aap, volgens de regels van de evolutie, Anna Karenina typt is dan 13 miljoen keer groter.
