emoties in evolutie

Sinds er levensvormen zijn die hun bewegingen kunnen beheersen zijn er emoties. De drang die aanzet tot actie.

Eerst was er de honger, de drang tot de actie eten. Als uitbreiding van passief voedingsstoffen uit de omgeving opnemen. Eerst als reflex zoals bij kwallen en mosselen, later uitgebreid en verfijnd tot de gastronomische aandrang van mr Creosote.

Al snel werd die gevolgd door agressie, de drang die aanzet om aan te vallen. Handig voor voedsel dat niet vanzelf binnen komt drijven.

Op het laatst kwam seks: de drang tot geslachtelijke voortplanting, toen die eenmaal geëvolueerd was.
Daarvóór echter ontwikkelde zich de angst, als drang tot reactie op een aanval. 

Bij alle emoties hebben zich gevoelens ontwikkeld: honger, boosheid, geilheid.

Angst is verder gedifferentieerd. Want er zijn meerdere effectieve strategieën om te reageren op aanvallen. Vluchten of vechten natuurlijk, maar ook schuilen en bluffen.

Vluchten gaat dan gepaard met angst, niet alleen als drang tot zelfbehoud maar ook als oergevoel. Vechten valt terug op de bekende agressie, en dat voelt aan als boos.

Schuilen vereist een complexe aandrang. Want voor deze strategie moeten de primitievere drang tot vluchten of tot vechten onderdrukt worden. De drang tot zelfbehoud dus. De verloochening van het ego, de ontkenning van de zin van het leven. Zien we hier de bron van depressie?

(En wat hoort er dan bij bluffen?)

---

PS.1 Dit is een hypothese, geheel ontsproten aan mijn fantasie.
PS.2 Er zijn er nog twee basisgevoelens, blijdschap en verdriet, die ik nog (?) niet in dit plaatje kan zetten.